Terwijl een deel van Nederland vakantie viert hebben de Southgroofjes nauwelijks tijd om ook maar te denken aan vakantie. Druk met werk, huis en erf – dat laatste is vooral s’zomers een hele klus – en de weekenden druk met voornamelijk honden evenementen. Twee weken geleden waren we met de hele roedel in Duitsland bij Schloss Eicks hier wordt sinds een paar jaar de dubbel show georganiseerd door de Duitse Whippet Club. Annie en Pientje waren ingeschreven. Pientje mocht zich als eerste meten aan haar tegenstanders in de Kampioensklas
Wim bracht haar wederom prachtig voor
in stand aan de kant van de keurmeester bekeken
het keurverslag wordt geschreven
Pientje wordt 2de
daarna was het Annie’s beurt in een hele grote openklas van 23 teefjes
Annie staat als een ‘huis’ in de showring en zij had er echt zin in
ze werd helaas niet geplaatst, maar kreeg wel een fantastisch keurrapport en een Uitmuntend, de keurmeester ging voor de grotere teven, zelfs Pientje was de kleinste in haar klas.
Vorig weekend stond in het teken van het EKC – Europees Coursing Kampioenschap – voor degenen die de afkorting niet kennen. Wij hadden aangeboden om te helpen en werden prompt ingedeeld voor de vrijdag en de zaterdagmiddag. Het begon al goed, wij kwamen bij het oprijden van het terrein vast te zitten in de modder, gelukkig was er een aardige boer met een tractor aanwezig om ons van dit probleem te verlossen. Die ochtend was er een waterleiding kapot gereden en samen met de nodige regen was de ingang van het terrein veranderd in een grote blubber massa. Tja, en toen stonden we op het terrein en dacht ik…zondag moeten we er ook weer van af…Aangezien wij aan de late kant waren werd er besloten, dat Cees zich aan de ons toebedeelde taak zou gaan wijden en ik de camper en de hondjes eerst zou organiseren en dan zou komen helpen. een plaatje van het terrein waar wij stonden
een Deerhound wacht op het teken van de starter om aan de start te verschijnen
een kijkje in de paddock waar ik een groot deel van de zaterdag bivakkeerde om de chip van de deelnemende honden te controleren en ze naar de start te begeleiden
twee Deerhounds op weg naar de start, daarna was het mijn beurt om aan te treden en heb ik geen foto’s kunnen maken
ons terrasje! Wat hier opvalt is dat er geen hond te bekennen is, kamperen is een uitgelezen kans voor whippets om de hele dag op een oor op het bed te vertoeven. Zolangzamerhand hebben wij het terras Annieproof gemaakt, waar ze een week ervoor nog onder de camper doorkroop om bij de buren te gaan kijken, hebben wij die mogelijkheid nu afgesloten door een stuk schapengaas onder de deur van de camper te proppen en stevig vast te maken. Het was een druk en gezellig weekend met winnaars en verliezers, met blije en teleurgestelde mensen.
Zondagmiddag werd het tijd om te vertrekken. Juist, het pad naar de uitgang was door regen en het vele verkeer dat er steeds over reed nog veel slechter dan vrijdag, de blubber had zich tot enige tientallen meters uitgebreid en er zat een groot afkalvend gat bij een sloot tussen een paar inderhaast neergelegde rijplaten in, het gat was zo diep dat ik dacht niet zonder schade van het terrein te kunnen komen, dan heb ik het nog niet over palen die er ook stonden. We spraken af met een aantal mensen om in convooi op te stellen en bij een boer in de omgeving een tractor te ‘bestellen’. Zo gezegd zo gedaan, de tractor kwam en wie denk je dat de kop mocht afbijten? juist, ik natuurlijk, precies wat ik niet wilde. We moesten eerst de jongens op de tractor betalen voor ze bereid waren om ons er uit te trekken, want dat we vast kwamen te zitten was van te voren duidelijk. Na mijn instructie van de tractorjongens ging en we aan de slag, millimeter voor millimeter kwamen we steeds dichter bij de uitgang, ondersteund door de velen die aan de kant meehielpen om alles in goede banen te leiden. Ik moest immers met het gevaarte twee bochten om, tussen twee sloten door die aan het afkalven waren. Iedere keer klonkt het Ho stop ! niet verder en dan werd bekeken wat er moest gebeuren. Het ging goed we zijn er heelhuids van af gekomen zonder schade, mede door de fantastische hulp van alle mensen die rondom alles in de gaten hielden, waarvoor mijn oprechte dank. Het was spannend, maar stilletjes had ik het voor geen goud willen missen, van verschillende omstanders kreeg ik nadien complimenten over mijn rijvaardigheid…misschien toch maar eens een rally proberen…)) Helaas heb ik geen foto’s van het geheel kunnen maken j ullie moeten me maar op mijn woord geloven en het met dit verslagje doen.
Komend weekend krijgen we weer een logeetje Pinter komt drie weken bij ons, we kijken er heel erg naar uit.